براساس آمارهای جهانی سه چهارم از ساکنان کره زمین به تلفن همراه دسترسی دارند اما کلمات برای توصیف کردن این دستگاه و آداب استفاده از آن در هر فرهنگی با فرهنگ دیگر متفاوت است. این دستگاه در بریتانیا موبایل، در ایالات متحده آمریکا سل فون، در آمریکای لاتین سلولار، در ژاپن کیرتای (قابل حمل)، در چین شوجی (ماشین دستی)، در بنگلادش موتوفن (تلفن در کف دست)، در سوئد نال (خرس پشمالوی عروسکی) و در آلمان هندی (دستی) نامیده می شود.

- در ژاپن افرادی که با قطار درون شهری سفر می کند اخطاری می شنوند که به آنها گفته می شود تلفن همراه خود را در حالت سکوت یا لرزش نگاه دارید، حالتی که به آن "manner mode" گفته می شود، این حالت زمانی است که تلفن به آرامی زنگ می زند و صدای آن موجب اختلال صوتی در محیط اطراف نمی شود. در ژاپن استفاده از تلفن همراه در اماکن عمومی در جایی که نیازهای جمعی بر نیازهای فردی ارجحیت دارند معمولا مورد قبول نیست. ساتومی سوپییاما استادیار کالج فرانکلین سوئیس توصیح می دهد: فرهنگ ژاپن ارزش بسیاری برای هماهنگی اجتماعی قائل است و در فرهنگ این کشور مزاحمت اجتماعی امری به شدت تقبیح شده محسوب می شود.

در ژاپن پاسخ دادن به تلفن همراه در اماکن عمومی امری پسندیده نیست

براساس اظهارات میزوکو ایتو، انسان شناس فرهنگی، در ژاپن اگر فردی هنگام صحبت کردن با تلفن همراه خود بخواهد سوار اتوبوس شود، راننده اتوبوس این اجازه را به وی نمی دهد. در این کشور تلفن همراه نباید عاملی برای مزاحمت سایرین باشد.

این بدان معنا است که مردم بیشتر تلفن همراه خود را در حالت صدای زنگ آهسته قرار می دهند. هنگامی که از خانه خارج می شوند و در رستورانها و کافی شاپ ها حضور دارند به تلفن جواب نمی دهند و اگر تلفن کسی زنگ بزند، فرد ناگهان سراسیمه شده و یا تلفن را بسیار کوتاه پاسخ می دهد. تراکم فضاهای شهری، استفاده زیاد از سیستم حمل و نقل عمومی و فقدان نسبی حریم خصوصی در خانه ها در شیوه های ارتباط برقرار کردن بدون ایجاد مزاحمت برای دیگران نقش دارد.

پیامک زدن و ارسال نامه های الکترونیکی با تلفن همراه میان مردم ژاپن محبوب تر از تماسهای تلفنی است.